Για άλλη μια φορά το blog 'Χώσιμο' μπαίνει στην καρδιά της κενωνίας αλλά για πρώτη φορά ακολουθεί τη ροή των γεγονότων και ασχολείται με ένα πιασάρικο θέμα, απο αυτά που απασχολούν την κοινή γνώμη. Με αυτό τον τρόπο ευελπιστεί να αποκτήσει κανένα αναγνώστη ή να φτάσει ψηλά σε αποτελεσματα του Google.
Όπως καταλάβατε, το θέμα έχει να κάνει με το κίνημα των Αγανακτισμένων, το οποίο έχει χωρίσει τον πληθυσμό σε Ενεργούς Πολίτες Που Θα Αλλάξουν Το Σύστημα και Απαθείς Καναπεδάκηδες Που Είναι Συνυπεύθυνοι Για Ο,τι Κακό Θα Συμβεί.
Στο παρελθόν ο γνωστός ημίθεος Mikeius είχε αναλύσει σε ένα παλαιότερο άρθρο του τις αρετές της """"έμπρακτης"""" (πολλά εισαγωγικά) διαμαρτυρίας, και το πόσο γελοίοι και άχρηστοι και τζάμπα μάγκες είναι όλοι όσοι διαμαρτύρονται 'με λόγια' στα φόρα και στα μπλογκζ, τονίζοντας πόσο δυνατό "όπλο" είναι αυτό το σημαντικό μας δικαίωμα για διαμαρτυρία.
Ένα λογικό του σφάλμα είναι το οτι τα υπεργαμάτα σχόλια που αφήνουμε στα μπλογκς είναι πιο ουσιώδη απο το να διαμαρτύρομαι καταλαμβάνοντας χώρο με το σώμα μου σε μια συγκεκριμένη περιοχή (συνήθως το Σύνταγμα).
Κάπου αργότερα, ο gmargari, με αφορμή ένα κρούσμα αστυνομικής βίας, έγραψε ένα άρθρο που μας παρακινούσε κόντρα στην κόντρα. Βία αυτοί; Διαμαρτυρίες εμείς! Έτσι επειδή ο λαός δε μασάει και να μη τους δώσουμε τη χαρά οτι μας κόψανε τον τσαμπουκά. Μάλιστα μέσα στο αναβράζον φοιτητικό του αίμα, μας προέτρεπε όλους να ενωθούμε στον αγώνα, βαπτίζοντας έτσι φασιστικά "συνυπεύθυνους για το μέλλον", όλους τους μη συμμετέχοντες στο πανηγύρι.
Πριν συνεχίσω, δεν μπορώ να μη σχολιάσω την εντυπωσιακή μετάβαση που συνετελέσθη μεσα σε ένα χρόνο. Απο το προσωρινό διαδικτυακό κρούσμα αυτο-ενοχής του "Όλοι φτάιμε" και "Εμείς ευθυνόμαστε" κλπ, καταλήξαμε στο σημερινό "Κλέφτες" και "Ο λαός δεν ξεχνά ποιοί του φάγαν τα λεφτά". Επειδή δεν έχω λόγια για αυτό το φοβερό παράδειγμα συνέπειας που επιδεικνύουμε ως κοινή γνώμη, θα το σχολιάσω απλά σαν "ώριμη εξέλιξη".
Δηλώνω καναπεδάκιας λοιπόν. Σε περίπτωση που δε φτιάξει ο κόσμος μη ξεχάσετε ποιος θα φταίει: Εγώ και όλοι εμείς που δεν συμβάλλαμε το σημαντικό αριθμό μας στη μεγάλη συγκέντρωση των Αγανακτισμένων για να "γίνουμε πολλές" να τρομάξουμε τον οχτρό να βάλει νέφτι στον κώλο να φύγει.
Ο λόγος που είμαι καναπεδάκιας είναι η απουσία νοήματος σε όλο αυτό. Το να 'δηλώσω την αγανάκτησή μου' και να 'δείξω οτι δεν κοιμάμαι' δεν έχει καμία πρακτική σημασία, πόσο μάλλον όταν παραλήπτης του μηνύματος είναι κάποια άτομα που δεν τους ενδιαφέρει η ύπαρξη ή ο αριθμός μας. Βλέπω δημοσιογράφους να ρωτάνε τους παππούδες, τα φοιτητάκια, τα πιπίνια και τις κυράτσες "Γιατί ήρθατε εδώ". Και όλοι απαντάνε "γιατί δεν έχω δουλεία", "γιατί δεν έχω ελπίδα", "γιατί έχω 3 στόματα να θρέψω" και άλλα τέτοια.
Συντομη επανάληψη μαθήματος "Η Γλώσσα Μου" Δημοτικού: το "γιατί" ενίοτε ρωτάει σκοπό και όχι αιτία. Τις αιτίες τις ξέρουμε. ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΤΕ;;
Με άλλα λόγια οι αποστομωτικές απαντήσεις τους στο υπαρξιακό ερώτημα "Γιατί είστε εδώ και τί κάνετε εδώ" μπορεί να οπτικοποιηθεί με το εξής βίντεο:
Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά η λογική οτι οι Big Bad Guys θα φύγουν επειδή απλά το φωνάζουν, απο κάπου μπάζει. Μπορεί οι Big Bad Guys να αποκαλούνται απατεώνες και άχρηστοι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν θα αυτοκτονήσουν επειδή υπάρχει 'φασαρία'. Πολυκοσμία και φωνές (πάντα μετά τις 6 μμ), αυτοσχέδιες επιτροπές, ομιλίες και αποφάσεις του αέρα, είναι πράγματα ανώδυνα, αόρατα και ανύπαρκτα. Δεν ενοχλούν κανέναν που δεν θέλει να ενοχληθεί, και σίγουρα οι Big Bad Guys δεν πρόκειται να βάλουν τέτοιες ευαισθησίες πάνω απο το τομάρι τους. Απάντησέ μου με το χέρι στην καρδιά: αν ήσουν ο Πάγκαλος, πιστεύεις θα είχε ιδρώσει το αυτί σου;
Με πορδές δε βάφονται αυγά. Δεν έχει σημασία πόσες φορές και για πόσο πολύ θα κλάνεις. Αυγά δε θα βάψεις. Δεν έχει σημασία πόσες χιλιάδες άτομα θα κατέβουν στις πλατείες, ούτε αν κάτσουν μία ή δύο εβδομάδες.
Έβλεπα ανθρώπους να θεωρούν τις διαμαρτυρίες πετυχημένες επειδή ήταν πολύς κόσμος. Δεν αμφιβάλλω οτι χιλιάδες δυνατές κλανιές είναι άξιο καταγραφής. Αυγά όμως βάφτηκαν; Όχι!
Πίστεψέ με, αυτοί που θέλεις να σε ακούσουν χέστηκαν για σένα. Περιμένουν απλά να βαρεθείτε και να φύγετε, ή να κάνετε καμιά στραβή για να απαξιώσουν το κίνημα. Ό,τι συμβεί πρώτο. Θέμα χρόνου είναι. Κατα τα άλλα ξέρουν οτι το 2013 θα είναι πάλι στην εξουσία.
Πέρα απο αυτό, κατεβαίνετε στις πλατείες απλά για να εκτονωθείτε, χωρίς να περιμένετε κάτι. Αυτό το κάνω άνετα και απο το σπίτι μου.
Και τώρα ο επικός επίλογος
Το καλύτερο που μπόρεσα, το έκανα μαλάκες, και αυτό δεν το κάνατε εσείς. Ας με πείσει κάποιος οτι απο τις εκατοντάδες χιλιάδες που είστε τώρα κάτω, κανένας σας δεν ψήφισε Τους Γνωστούς Ίδιους. Και πείστε με οτι κανένας απο εσάς δεν θα τους ξαναψηφίσετε. Κι όμως, θα τους ξαναψηφίσετε όπως κάνατε εδώ και 30 χρόνια, και πάλι θα βγουν πρώτοι. Γιατί πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι του λαού, όσο κι αν φωνάζετε τώρα.
Όπως καταλάβατε, το θέμα έχει να κάνει με το κίνημα των Αγανακτισμένων, το οποίο έχει χωρίσει τον πληθυσμό σε Ενεργούς Πολίτες Που Θα Αλλάξουν Το Σύστημα και Απαθείς Καναπεδάκηδες Που Είναι Συνυπεύθυνοι Για Ο,τι Κακό Θα Συμβεί.
Στο παρελθόν ο γνωστός ημίθεος Mikeius είχε αναλύσει σε ένα παλαιότερο άρθρο του τις αρετές της """"έμπρακτης"""" (πολλά εισαγωγικά) διαμαρτυρίας, και το πόσο γελοίοι και άχρηστοι και τζάμπα μάγκες είναι όλοι όσοι διαμαρτύρονται 'με λόγια' στα φόρα και στα μπλογκζ, τονίζοντας πόσο δυνατό "όπλο" είναι αυτό το σημαντικό μας δικαίωμα για διαμαρτυρία.
Ένα λογικό του σφάλμα είναι το οτι τα υπεργαμάτα σχόλια που αφήνουμε στα μπλογκς είναι πιο ουσιώδη απο το να διαμαρτύρομαι καταλαμβάνοντας χώρο με το σώμα μου σε μια συγκεκριμένη περιοχή (συνήθως το Σύνταγμα).
Κάπου αργότερα, ο gmargari, με αφορμή ένα κρούσμα αστυνομικής βίας, έγραψε ένα άρθρο που μας παρακινούσε κόντρα στην κόντρα. Βία αυτοί; Διαμαρτυρίες εμείς! Έτσι επειδή ο λαός δε μασάει και να μη τους δώσουμε τη χαρά οτι μας κόψανε τον τσαμπουκά. Μάλιστα μέσα στο αναβράζον φοιτητικό του αίμα, μας προέτρεπε όλους να ενωθούμε στον αγώνα, βαπτίζοντας έτσι φασιστικά "συνυπεύθυνους για το μέλλον", όλους τους μη συμμετέχοντες στο πανηγύρι.
Πριν συνεχίσω, δεν μπορώ να μη σχολιάσω την εντυπωσιακή μετάβαση που συνετελέσθη μεσα σε ένα χρόνο. Απο το προσωρινό διαδικτυακό κρούσμα αυτο-ενοχής του "Όλοι φτάιμε" και "Εμείς ευθυνόμαστε" κλπ, καταλήξαμε στο σημερινό "Κλέφτες" και "Ο λαός δεν ξεχνά ποιοί του φάγαν τα λεφτά". Επειδή δεν έχω λόγια για αυτό το φοβερό παράδειγμα συνέπειας που επιδεικνύουμε ως κοινή γνώμη, θα το σχολιάσω απλά σαν "ώριμη εξέλιξη".
Δηλώνω καναπεδάκιας λοιπόν. Σε περίπτωση που δε φτιάξει ο κόσμος μη ξεχάσετε ποιος θα φταίει: Εγώ και όλοι εμείς που δεν συμβάλλαμε το σημαντικό αριθμό μας στη μεγάλη συγκέντρωση των Αγανακτισμένων για να "γίνουμε πολλές" να τρομάξουμε τον οχτρό να βάλει νέφτι στον κώλο να φύγει.
Ο λόγος που είμαι καναπεδάκιας είναι η απουσία νοήματος σε όλο αυτό. Το να 'δηλώσω την αγανάκτησή μου' και να 'δείξω οτι δεν κοιμάμαι' δεν έχει καμία πρακτική σημασία, πόσο μάλλον όταν παραλήπτης του μηνύματος είναι κάποια άτομα που δεν τους ενδιαφέρει η ύπαρξη ή ο αριθμός μας. Βλέπω δημοσιογράφους να ρωτάνε τους παππούδες, τα φοιτητάκια, τα πιπίνια και τις κυράτσες "Γιατί ήρθατε εδώ". Και όλοι απαντάνε "γιατί δεν έχω δουλεία", "γιατί δεν έχω ελπίδα", "γιατί έχω 3 στόματα να θρέψω" και άλλα τέτοια.
Συντομη επανάληψη μαθήματος "Η Γλώσσα Μου" Δημοτικού: το "γιατί" ενίοτε ρωτάει σκοπό και όχι αιτία. Τις αιτίες τις ξέρουμε. ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΤΕ;;
Με άλλα λόγια οι αποστομωτικές απαντήσεις τους στο υπαρξιακό ερώτημα "Γιατί είστε εδώ και τί κάνετε εδώ" μπορεί να οπτικοποιηθεί με το εξής βίντεο:
Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά η λογική οτι οι Big Bad Guys θα φύγουν επειδή απλά το φωνάζουν, απο κάπου μπάζει. Μπορεί οι Big Bad Guys να αποκαλούνται απατεώνες και άχρηστοι, αλλά το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν θα αυτοκτονήσουν επειδή υπάρχει 'φασαρία'. Πολυκοσμία και φωνές (πάντα μετά τις 6 μμ), αυτοσχέδιες επιτροπές, ομιλίες και αποφάσεις του αέρα, είναι πράγματα ανώδυνα, αόρατα και ανύπαρκτα. Δεν ενοχλούν κανέναν που δεν θέλει να ενοχληθεί, και σίγουρα οι Big Bad Guys δεν πρόκειται να βάλουν τέτοιες ευαισθησίες πάνω απο το τομάρι τους. Απάντησέ μου με το χέρι στην καρδιά: αν ήσουν ο Πάγκαλος, πιστεύεις θα είχε ιδρώσει το αυτί σου;
Με πορδές δε βάφονται αυγά. Δεν έχει σημασία πόσες φορές και για πόσο πολύ θα κλάνεις. Αυγά δε θα βάψεις. Δεν έχει σημασία πόσες χιλιάδες άτομα θα κατέβουν στις πλατείες, ούτε αν κάτσουν μία ή δύο εβδομάδες.
Έβλεπα ανθρώπους να θεωρούν τις διαμαρτυρίες πετυχημένες επειδή ήταν πολύς κόσμος. Δεν αμφιβάλλω οτι χιλιάδες δυνατές κλανιές είναι άξιο καταγραφής. Αυγά όμως βάφτηκαν; Όχι!
Πίστεψέ με, αυτοί που θέλεις να σε ακούσουν χέστηκαν για σένα. Περιμένουν απλά να βαρεθείτε και να φύγετε, ή να κάνετε καμιά στραβή για να απαξιώσουν το κίνημα. Ό,τι συμβεί πρώτο. Θέμα χρόνου είναι. Κατα τα άλλα ξέρουν οτι το 2013 θα είναι πάλι στην εξουσία.
Πέρα απο αυτό, κατεβαίνετε στις πλατείες απλά για να εκτονωθείτε, χωρίς να περιμένετε κάτι. Αυτό το κάνω άνετα και απο το σπίτι μου.
Και τώρα ο επικός επίλογος
Το καλύτερο που μπόρεσα, το έκανα μαλάκες, και αυτό δεν το κάνατε εσείς. Ας με πείσει κάποιος οτι απο τις εκατοντάδες χιλιάδες που είστε τώρα κάτω, κανένας σας δεν ψήφισε Τους Γνωστούς Ίδιους. Και πείστε με οτι κανένας απο εσάς δεν θα τους ξαναψηφίσετε. Κι όμως, θα τους ξαναψηφίσετε όπως κάνατε εδώ και 30 χρόνια, και πάλι θα βγουν πρώτοι. Γιατί πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι του λαού, όσο κι αν φωνάζετε τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου