Φράσεις που μου τη σπάνε #7: Ηθοπχιός σημαίνει φως

Disclaimer: το παρόν βγήκε να έχει λιγότερα μπινελίκια και περισσότερο κοινωνικοϋπαρξιακό προβληματισμό απο τα προηγούμενα. Ισως αν έχωνα πιο πολλά μπινελίκια, κάποιος (απο τα δύο-τρία (2-3) άτομα που με διαβάζουν) θα νομίσει οτι είμαι ρατσιστικώς διακείμενος εναντίων των ηθοποιών επειδή ξέρω γω έτσι μου τη γκάυλωσε.

Απο την άλλη, φοβάμαι οτι μεταλλάσσομαι σε blogger :/

Ξεκινάω: Οι ηθοποιοί έχουν ως επάγγελμα κάποιες ιδιότητες και υποχρεώσεις που δεν έχουν πολλά άλλα επαγγέλματα.

1. Πρώτα πρώτα, ο ηθοποιός κάποτε είχε "κακό" όνομα, πάνω κάτω όπως οι καμπαρετζούδες στη σημερινή σόου-μπιζ. Ένας γονιός της εποχής (παρακαλώ οπτικοποιήστε κάτι σε Τσαγανέα) δε δεχόταν το παιδί του να γίνει ηθοποιός. Ήθελε κάτι σε γιατρό-δικηγόρο. Όμως ο ηθοποιός ένιωθε μια ιερή φλόγα μέσα του που τον έκαιγε, και για χάρη της θα γινόταν κώλος με τους γονείς του και θα εγκατέλειπε το σπίτι του με 2 δραχμές στην τσέπη.
   Πάνω κάτω όπως τα τραβέλια δηλαδή. Που λόγω ανυπέρβλητης βιολογικής ανάγκης θα εγκατέλειπαν τα πάντα, ακόμα και με κατάρες των δικών τους, προκειμένου να βρουν τον εαυτό τους.
   Ή όπως κάποιοι καλόγεροι, που παρά τον πόνο και τις αντιρρήσεις τον δικών τους, αφήνουν τα εγκόσμια πίσω για να βρουν το Θείο (δεν εννοώ τον uncle).
   Ομολογώ οτι εγώ δεν έχω τα παπάρια για να αφήσω τη ζωή μου για κάποιο πάθος και αυτό είναι το πρώτο σημείο που κάνει τους ηθοποιούς εκείνης της γενιάς αξιοσέβαστους.
2. Ύστερα ο ηθοποιός έχει υποχρεώσεις: ο ηθοποιός δεν αρρωσταίνει ποτέ ("ανεβαίνει στη σκηνή και με 40 πυρετό"). Επίσης πάνω στη σκηνή "εξίσταται" και πρέπει να συνεχίσει το ρόλο του, ακόμα και αν τον γιουχάρουν.
   (Τώρα αν τα αναφέρει αυτά κάποιο επίσημο εγχειρίδιο στη Δραματική Σχολή, δεν το ξέρω. Ισως ο ηθοποιος "εξίσταται" και δεν πρεπει να εμ... "βεβηλώσει" το ρόλο του εγκαταλείποντάς τον ή απαντώντας στο κοινό. Ίσως είναι Bad Karma. Μπορεί η απότομη μετάβαση να αφήσει ανοιχτές πύλες σε άλλες διαστάσεις ή να εξορίσει την ψυχή του στο Λίμπο).
3. Τέλος, ο ηθοποιός έχει κάποιες αξιώσεις. Εκπαίδευσε και διασκέδασε χιλιάδες κόσμο στην πορεία του, οπότε πρέπει να τον θυμόμαστε και να τον τιμάμε όταν βγει στη σύνταξη και (συνήθως, για κάποιο λόγο) μένει απένταρος στην ψάθα χωρίς οικογένεια. Δικαιούται λοιπόν να έχει το Σπίτι του Ηθοποιού και άλλα παρεμφερή ιδρύματα. Επίσης μετα θάνατον πρέπει να τον θυμόμαστε σαν ήρωα.

Και τώρα θα σας πώ γιατί τα παίρνω όταν ακούω αυτές τις καραμέλες, και τις politically correct εκθειάσεις της προσφοράς του ηθοποιού.

Ωραία όλα αυτά αλλά ρε πούστη προς τί όλος αυτός ο "παγανισμός"; Δηλαδή τί κάνει το επάγγελμα του ηθοποιού πιο ιερό απο κάποια άλλα. Φυσικά πέραν του οτι η διασημοτητα τους καθιστά στην πεφωτισμένη ελίτ των σελέμπριτων και διασήμων.

Θα μπορούσα τώρα να ξεκινήσω ένα φτηνό φλέιμ '90ς και να πω "Ο γιατρός είναι 'πιο καλό επάγγελμα' απο τον ηθοποιό γιατί σπούδασε πιο πολύ και τώρα σώζει ζωές" αλλά δε θα το κάνω. Θα συγκρίνω όμως με κάποιο παρεμφερές, πνευματικό επάγγελμα, για να δούμε αν έχουν ίδια καθήκοντα και ίδιες αξιώσεις.

Εκπαιδευτικός, ξέρω γω.

Ο εκπαιδευτικός παρά τις προφανείς ομοιότητες με τον ηθοποιό (είναι όρθιος μπροστά σε κάποιο κοινό παίζοντας κάποιο ρόλο) επιτελεί πνευματικό-intellectual έργο: Ξεστραβώνει εμάς τα τούβλα, μας "κάνει ανθρώπους". Απο τη ζωή κάποιου εκπαιδευτικού θα περάσουν περίπου 30.000 παιδιά. Σημαντικό η όχι δεν ξέρω. Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να ξέρω ποιός ήταν ο Ρήγας Φερραίος, καθώς και θα μπορούσα να ζήσω με περισσότερο παιχνίδι και λιγότερα μπινελικώματα απο μέσα μου για τον κομπλεξικό μου δάσκαλο.

Η διαφορά ποιά είναι;

Ο εκπαιδευτικός δεν έχει αξιώσεις...
δεν κοκορεύεται οτι η δουλειά του είναι "ιερή" και οτι "και με 40 πυρετό έχει καθήκον να μπει στην αίθουσα" παρότι η παρουσία του είναι εξίσου (αν όχι πιο) απαραίτητη...
αν γεράσει φτωχός και άκληρος δε θα έχει κάποιο "Σπίτι του Εκπαιδευτικού" να τον φροντίσει...
δεν θα τιμηθεί απο πολιτιστικές εκδηλώσεις με βραβεία και αναγνώριση...
δεν θα βραβευτεί για το έργο ζωής του, και αν βραβευτεί, δε θα το δειξει κανένας...
δεν μνημονεύεται σε τραγούδι όπως "Εκπαιδευτικός σημαίνει φως"...
και δεν περιμένει φήμη και υστεροφημία.

Δεν ξέρω πόσα επαγγέλματα θα μπορούσατε να βάλει ο καθένας στη θέση του "Εκπαιδευτικού" και να ζυγίσει πόσο πιο "καλό επάγγελμα" είναι σε σχέση με τον ηθοποιό

Καταλαβαίνω οτι στην "παλιά εποχή" οι ηθοποιοί ίσως ήταν ήρωες αφού έβγαιναν μέσα απο δύσκολες συνθήκες. Καταλαβαίνω οτι ακόμα πιο παλιά η ηθοποιΐα ήταν ιερουργία αφού ο Θέσπης παίζοντας κάποιο ρόλο γινόταν Διόνυσος σε ενα πνευματικό-μεταφυσικό επίπεδο (ναι ρε, πήγα και Γυμνάσιο). Αυτά όμως ηταν τότε.

Τώρα, ο ηθοποιός (αν εξαιρέσουμε τις ελιτίστικες καταβολές στη σόου-μπιζ) είναι ένα επάγγελμα, καθόλου πιο ιερό απο του μπακάλη, του πυρηνικού φυσικού ή του δημοσιογράφου!! Καιρος να εκσυγχρονιστούμε τώρα και να αφήσουμε τους ιδεαλιστικούς παγανισμούς και την εξιδανίκευση ενός επαγγέλματος εξαιτίας της ιστορικής φορτίσεως που φέρει (πωπω σαν Κνίτης ακούγομαι)

Αντί επιλόγου:
Πριν λίγο είχα σκεφτεί ένα γαμάτο επίλογο, αλλά τον ξέχασα. Να όμως ένα λινκ που τα λέει όλα: http://www.slang.gr/lemma/show/theatranthropos_17540

Φράσεις που μου τη σπάνε #6: Κατουρώντας κόντρα στον άνεμο

Οταν ήμαστα μικλά παιζάκια η δασκάλα μας έλεγε να μη κοροϊδεύουμε, ζατί...


"Όποιος κοροϊδεύει τον άλλο, κοροϊδεύει τα μούτρα του"


Μάλιστα...


Το ωραίο ήτουνα όταν μας το λέγανε αυτό για "παρηγοριά", όταν δηλαδή μας κοροϊδεύανε τα άλλα τα κακά παιζάκια.

Δηλαδή οκ, γίνεσαι ρόμπα δημοσίως, στους νταήδες, τις πιπινίτσες κλπ, αλλά βαθιά μέσα στη συνείδησή σου έχεις μια εσωτερική ηρεμία, μια ηθική πληρότητα, ξέροντας οτι αυτοί που σε κοροιδεύουν, στην πραγματικότητα κοροιδεύουν τα μούτρα τους, και δεν το ξέρουν. Αλλά εσύ το ξέρεις, και δεν τους το λες! Χιχι, πονηρούλη!

Την επόμενη φορά δηλαδή, όταν τα πάρεις, όταν θυμώσεις για τα καλά, και τολμήσουν οι άλλοι να σε κοροϊδέψουν θα τους πεις στα ίσα "Όποιος κοροϊδεύει τον άλλο, κοροϊδεύει τα μούτρα του" και θα τους γειώσεις. Θα τους βάλεις στη θέση τους λέμε! Θα τους πατήσεις σα σκουλήκια και θα φύγεις απο το πεδίο της διένεξης υπερήφανος και 2 μέτρα ψηλότερος ενώ αυτοί μαζεύουν τα κομμάτια τους.

ΡΕ ΔΕΝ ΚΟΒΕΤΕ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΚΥΡΕΣ ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΕΣ;;; 

 Δηλαδή τη στιγμή που εγώ γίνομαι χώμα απο τη ρόμπα, θα σκέφτομαι οτι οι νταήδες (που μεθαύριο θα με κλέβουν, θα με εκμεταλλεύονται, θα με πατάνε) σε κάποια εναλλακτική μυστικιστική διάσταση, βρισκονται απέναντι απο το αστρικό τους σώμα και αυτο-κοροϊδεύονται; ή αλληλο-κοροϊδεύονται τεσπα, γιατι δεν ξέρω τί ισχύει σε τέτοιες σουρρεαλιστικές παπαριές;

Ναι οκ, μας πείσατε και νιώθουμε καλύτερα τώρα, κύριοι μεγάλοι. Επίσης έχω νέα: αυτοί που σας κλέβουν στην ουσία κλέβουν τον εαυτό τους αλλά δεν το ξέρουν. Οπότε μη γκρινιάζετε.

Σε 80 χρόνια ο αμείιιιιλικτος χρόνος  θα τους δείξει τη σκληρή του όψη όσο τα γηρατειά θα τιμωρήσουν όλους όσους σας αδίκησαν!! Με πόνους, ακράτειες, κούραση και ασθένειες! Μουαχαχαχα!

Φράσεις που μου τη σπάνε #5: Η αρετή της ψυχραιμίας

Μας έχει τύχει ουκ ολίγες φορές. Λέμε κάτι, μια κουβέντα παραπάνω βρε αδερφέ, και/ή  τα παίρνει κάποιος μαζί μας, συνήθως στο διαδίκτυο βέβαια γιατί κοτάει απο κοντά.


Βλέπεις λοιπόν τον άλλο να σε κοιτάζει απειλητικα, καμιά φορά να απλώνει τα χέρα του στο λαιμό σου κιόλας, να σε αρπάζει απο το γιακά, ή (σε περίπτωση διαδικτύου) να γράφει-γράφει-γράφει κατεβατά με μπινελίκια, για εκει που "δεν ήσουν εντάξει". Ακόμα και στα γραπτά νιώθεις το σφυγμό του βρε παιδί μου να βαραει κόκκινο, και το αίμα του να βράζει (ναι, ακομα και γραπτώς!!). Ε, εκει κοντά λες, τι αφιονίστηκε έτσι αυτός;; και εκστομίζεις το κλασσικό:

- "Ηρέμησε ρε παιδί μου"

για να σε ταπώσει αυτός με το ακόμα πιο κλασσικό (αφού στιγμιαία χαμηλώσει τη φωνή του ή αφήσει το Shift):

- "Ήρεμος είμαι"
(drum fill!!)

ΧΑΧΑΧΑΧΑ!! Μα ναι, πλακα σου εκανε βρε, νομιζες οτι στα αλήθεια τα είχε πάρει;; Οχι δα! Αφου είναι τέρας ηρεμίας. Να, δεν έβλεπες καπου εκεί μεταξύ του "θα σου ξεριζώσω τα αρχίδια" και του "θα σου γαμήσω ό,τι έχεις αγάμητο", λίγο πριν του βγουν καπνοί απο τα αυτιά και του κοκκινίσουν τα μάτια, τί ήρεμα και γαλήνια άπλωνε τον τραχανά, χόρευε μπαλέτο και κούρευε το γκαζόν θαυμάζοντας την ηλιόλουστη μέρα, ταυτόχρονα;

Και οχι, μη  κοιτας οτι στην επομενη φράση θα αρχίσει να φωνάζει και να μπινελικιάζει ή θα πατήσει το CAPS LOCK. Είναι ηθοποιός λέμε!

Το θέμα είναι ποιός δουλεύει ποιόν. Ναι ρε μαλάκα, μας έπεισες οτι είσαι πολύ ήρεμος, φαίνεται αυτό. Κι εγώ μόλις εχτές βγήκα απο τη σπηλιά του Πλάτωνα και οταν καποιος μου δείχνει τα δόντια του ακόμα δεν ξέρω αν είναι επειδή χαμογελάει.

Ακριβώς επειδή ΔΕΝ σε βλέπω ήρεμο σου λέω να ηρεμήσεις.

Πως; Είσαι ηρεμος;;; ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ρε παπάρα!!

Και οχι, δεν ειμαι ηρεμος :)