Φράσεις που μου τη σπάνε #7: Ηθοπχιός σημαίνει φως

Disclaimer: το παρόν βγήκε να έχει λιγότερα μπινελίκια και περισσότερο κοινωνικοϋπαρξιακό προβληματισμό απο τα προηγούμενα. Ισως αν έχωνα πιο πολλά μπινελίκια, κάποιος (απο τα δύο-τρία (2-3) άτομα που με διαβάζουν) θα νομίσει οτι είμαι ρατσιστικώς διακείμενος εναντίων των ηθοποιών επειδή ξέρω γω έτσι μου τη γκάυλωσε.

Απο την άλλη, φοβάμαι οτι μεταλλάσσομαι σε blogger :/

Ξεκινάω: Οι ηθοποιοί έχουν ως επάγγελμα κάποιες ιδιότητες και υποχρεώσεις που δεν έχουν πολλά άλλα επαγγέλματα.

1. Πρώτα πρώτα, ο ηθοποιός κάποτε είχε "κακό" όνομα, πάνω κάτω όπως οι καμπαρετζούδες στη σημερινή σόου-μπιζ. Ένας γονιός της εποχής (παρακαλώ οπτικοποιήστε κάτι σε Τσαγανέα) δε δεχόταν το παιδί του να γίνει ηθοποιός. Ήθελε κάτι σε γιατρό-δικηγόρο. Όμως ο ηθοποιός ένιωθε μια ιερή φλόγα μέσα του που τον έκαιγε, και για χάρη της θα γινόταν κώλος με τους γονείς του και θα εγκατέλειπε το σπίτι του με 2 δραχμές στην τσέπη.
   Πάνω κάτω όπως τα τραβέλια δηλαδή. Που λόγω ανυπέρβλητης βιολογικής ανάγκης θα εγκατέλειπαν τα πάντα, ακόμα και με κατάρες των δικών τους, προκειμένου να βρουν τον εαυτό τους.
   Ή όπως κάποιοι καλόγεροι, που παρά τον πόνο και τις αντιρρήσεις τον δικών τους, αφήνουν τα εγκόσμια πίσω για να βρουν το Θείο (δεν εννοώ τον uncle).
   Ομολογώ οτι εγώ δεν έχω τα παπάρια για να αφήσω τη ζωή μου για κάποιο πάθος και αυτό είναι το πρώτο σημείο που κάνει τους ηθοποιούς εκείνης της γενιάς αξιοσέβαστους.
2. Ύστερα ο ηθοποιός έχει υποχρεώσεις: ο ηθοποιός δεν αρρωσταίνει ποτέ ("ανεβαίνει στη σκηνή και με 40 πυρετό"). Επίσης πάνω στη σκηνή "εξίσταται" και πρέπει να συνεχίσει το ρόλο του, ακόμα και αν τον γιουχάρουν.
   (Τώρα αν τα αναφέρει αυτά κάποιο επίσημο εγχειρίδιο στη Δραματική Σχολή, δεν το ξέρω. Ισως ο ηθοποιος "εξίσταται" και δεν πρεπει να εμ... "βεβηλώσει" το ρόλο του εγκαταλείποντάς τον ή απαντώντας στο κοινό. Ίσως είναι Bad Karma. Μπορεί η απότομη μετάβαση να αφήσει ανοιχτές πύλες σε άλλες διαστάσεις ή να εξορίσει την ψυχή του στο Λίμπο).
3. Τέλος, ο ηθοποιός έχει κάποιες αξιώσεις. Εκπαίδευσε και διασκέδασε χιλιάδες κόσμο στην πορεία του, οπότε πρέπει να τον θυμόμαστε και να τον τιμάμε όταν βγει στη σύνταξη και (συνήθως, για κάποιο λόγο) μένει απένταρος στην ψάθα χωρίς οικογένεια. Δικαιούται λοιπόν να έχει το Σπίτι του Ηθοποιού και άλλα παρεμφερή ιδρύματα. Επίσης μετα θάνατον πρέπει να τον θυμόμαστε σαν ήρωα.

Και τώρα θα σας πώ γιατί τα παίρνω όταν ακούω αυτές τις καραμέλες, και τις politically correct εκθειάσεις της προσφοράς του ηθοποιού.

Ωραία όλα αυτά αλλά ρε πούστη προς τί όλος αυτός ο "παγανισμός"; Δηλαδή τί κάνει το επάγγελμα του ηθοποιού πιο ιερό απο κάποια άλλα. Φυσικά πέραν του οτι η διασημοτητα τους καθιστά στην πεφωτισμένη ελίτ των σελέμπριτων και διασήμων.

Θα μπορούσα τώρα να ξεκινήσω ένα φτηνό φλέιμ '90ς και να πω "Ο γιατρός είναι 'πιο καλό επάγγελμα' απο τον ηθοποιό γιατί σπούδασε πιο πολύ και τώρα σώζει ζωές" αλλά δε θα το κάνω. Θα συγκρίνω όμως με κάποιο παρεμφερές, πνευματικό επάγγελμα, για να δούμε αν έχουν ίδια καθήκοντα και ίδιες αξιώσεις.

Εκπαιδευτικός, ξέρω γω.

Ο εκπαιδευτικός παρά τις προφανείς ομοιότητες με τον ηθοποιό (είναι όρθιος μπροστά σε κάποιο κοινό παίζοντας κάποιο ρόλο) επιτελεί πνευματικό-intellectual έργο: Ξεστραβώνει εμάς τα τούβλα, μας "κάνει ανθρώπους". Απο τη ζωή κάποιου εκπαιδευτικού θα περάσουν περίπου 30.000 παιδιά. Σημαντικό η όχι δεν ξέρω. Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να ξέρω ποιός ήταν ο Ρήγας Φερραίος, καθώς και θα μπορούσα να ζήσω με περισσότερο παιχνίδι και λιγότερα μπινελικώματα απο μέσα μου για τον κομπλεξικό μου δάσκαλο.

Η διαφορά ποιά είναι;

Ο εκπαιδευτικός δεν έχει αξιώσεις...
δεν κοκορεύεται οτι η δουλειά του είναι "ιερή" και οτι "και με 40 πυρετό έχει καθήκον να μπει στην αίθουσα" παρότι η παρουσία του είναι εξίσου (αν όχι πιο) απαραίτητη...
αν γεράσει φτωχός και άκληρος δε θα έχει κάποιο "Σπίτι του Εκπαιδευτικού" να τον φροντίσει...
δεν θα τιμηθεί απο πολιτιστικές εκδηλώσεις με βραβεία και αναγνώριση...
δεν θα βραβευτεί για το έργο ζωής του, και αν βραβευτεί, δε θα το δειξει κανένας...
δεν μνημονεύεται σε τραγούδι όπως "Εκπαιδευτικός σημαίνει φως"...
και δεν περιμένει φήμη και υστεροφημία.

Δεν ξέρω πόσα επαγγέλματα θα μπορούσατε να βάλει ο καθένας στη θέση του "Εκπαιδευτικού" και να ζυγίσει πόσο πιο "καλό επάγγελμα" είναι σε σχέση με τον ηθοποιό

Καταλαβαίνω οτι στην "παλιά εποχή" οι ηθοποιοί ίσως ήταν ήρωες αφού έβγαιναν μέσα απο δύσκολες συνθήκες. Καταλαβαίνω οτι ακόμα πιο παλιά η ηθοποιΐα ήταν ιερουργία αφού ο Θέσπης παίζοντας κάποιο ρόλο γινόταν Διόνυσος σε ενα πνευματικό-μεταφυσικό επίπεδο (ναι ρε, πήγα και Γυμνάσιο). Αυτά όμως ηταν τότε.

Τώρα, ο ηθοποιός (αν εξαιρέσουμε τις ελιτίστικες καταβολές στη σόου-μπιζ) είναι ένα επάγγελμα, καθόλου πιο ιερό απο του μπακάλη, του πυρηνικού φυσικού ή του δημοσιογράφου!! Καιρος να εκσυγχρονιστούμε τώρα και να αφήσουμε τους ιδεαλιστικούς παγανισμούς και την εξιδανίκευση ενός επαγγέλματος εξαιτίας της ιστορικής φορτίσεως που φέρει (πωπω σαν Κνίτης ακούγομαι)

Αντί επιλόγου:
Πριν λίγο είχα σκεφτεί ένα γαμάτο επίλογο, αλλά τον ξέχασα. Να όμως ένα λινκ που τα λέει όλα: http://www.slang.gr/lemma/show/theatranthropos_17540